“TuT eLLeRiMi “ DeSeM …

“Gelişinle Dudağını uzatır zaman dudaklarıma Mührü çözülür özlemişliğin. Gözlerim gözlerinin haresinde aydınlanır Birer birer yanan mum misali Tutuşur yüreğim. “ Mahzeninde yıllanmış şarap tadında buruk akşamları Parmak uçlarımla sarıyorum tütün misali, Sigara tadında içiyorum keyifsiz. Boynunu büküyor duvarlar, secde ediyor ayaklarıma. Bildiğim tüm dualar silinmiş ezberimden. Susuyorum, yalnız kalan yanıma. Yargılıyor karanlıklar. Senin için karanlıklara sorgusuz teslimiyetim… Bir anlık hayalde olsa gelip oturuyorsun karşıma. Bir soluk ötemdesin. Dokunmak istiyorum. Tenin tenimden uzak, üşüyorsun. Tenimi uzatıyorum tenine, giyinmelisin. Reddediyor bedenin, asılı kalıyor parmak uçlarımda … Oysa Rüzgârını bekleyen küllenmiş kor, parmak uçlarımda alevsin. Gözlerin değiyor gözlerime yalnızca. Dudaklarımdan utanmadan dökülüyor söylencelerim. Gök gürültüsüz, şimşeksiz yağıyor gözlerim. Gönül pencerende süzülüyorum… Toprağına düşmeden çaresiz, İşte! Öylece kalmak istiyorum. “Tut ellerimi “desem…

Leyla Işık