Balkonda otururken az önce hafiften esen rüzgarın yüzüme huzuru çarpmasıyla birlikte aldım bir kalem kağıt elime...

Seni yazdım uzun uzun.

Sonra durdum defalarca okudum.

Ama söz vermiştim kendime.

Biriktirmek yoktu.

Yırttım.

Avuçlarımın içinde küçük parçalar kaldı yazdıklarımdan geriye ama sen yine de kalbimde...

Sonra attım balkondan.

Öylece...

Rüzgar aldı her bir parçayı.

Rüzgar benim bugünkü sırdaşım.

Bir Allah biliyor yazdıklarımı bir de rüzgar...

Tam şu an her nerede nefes alıyorsan orada rüzgar essin.

Yazdıklarım rüzgarla birlikte bulsun seni...