''Döktüğüm yaşları bağışlıyorum. Acıları ve aldatmaları bağışlıyorum. İhanetleri ve yalanları bağışlıyorum. İftiraları ve ahlâksızları bağışlıyorum. Nefreti ve zulmü bağışlıyorum.Yüreğimi yakan darbeleri bağışlıyorum. Yıkılan hayalleri bağışlıyorum.Ölen umutları bağışlıyorum. Sevgisizliği ve kıskançlığı bağışlıyorum.Umursamazlığı ve kötü zihniyeti bağışlıyorum.Haklılık uğruna haksızlık edenleri bağışlıyorum.Öfkeyi ve şiddeti bağışlıyorum. İhmalkârlığı ve unutkanlığı bağışlıyorum.Bütün kötülükleriyle dünyayı bağışlıyorum.''(alıntıdır.)

Gecikmiş veda.



0 yorum


''Son kez görmek uğruna...

Unutamıyorum seni son gördüğüm o günü... Çıkmıyor aklımdan. Hiç hissetmedim son olduğunu getirmedim aklıma seni bir daha görmemeyi, sesini duymamayı... Sen gidiyordun bambaşka bir şehre okumaya, ben kalıyordum anıların olduğu bu koca şehirde. Ama düşünemedim işte herşeyin orda öylece kalacağını ve biteceğini... İki yüzük uzattın ellerime oturduğumuz masanın altından usulca... Yaşayabilceğimiz güzel bir sonu bıraktın sanki ellerime o an. Yaşayamadık... İki yüzük! Öyle çok isterdimki seninle hayatlarımızı birleştirebilmeyi bir ömür geçirebilmeyi. O gün orda kalamıştaki o masada sen ellerime hayallerimi bırakıp gittin sevgilim. Kalktık birlikte yürüdük. O yol biticekti eninde sonunda, biticeğini bildiğim halde dua ettim içimden, o yol hiç bitmesin istedim. Adımlarını izledim sen farketmedin. Kaşların çatık yürürken sen ben yüzünde oluşan her bir çizgiyi ezberlemeye çalıştım o dakikalarda. Öyle büyüktü ki adımların. Korktum... Yetişemicektim sana hiç bi zaman öyle senin gibi büyük adımlar atamıcaktım, gidemicektim... Durağa geldik sonra. Bitmişti yol, yürünmüştü fazlasıyla... Durağa adım atar atmaz geldi otobüsüm. Hiç unutmam 587 numaralı otobüsü... Sarıldım. Kalkacaktı az sonra. Ellerimi boynundan çekti, hadi dedi bin artık kaçırıcaksın otobüsünü... Seviyorum seni dedim son kez, içim paramparça. Arkamı dönmek ve binmek o otobüse öyle zorduki... Ağlamaya başladım, o görmedi. Şimdi keşke diyorum binmeseydim gitseydi o otobüs. Ben doya doya sarılsaydım ona orda hiç bırakmamacasına. Kokusunu son kez çekseydim içime öpseydim doya doya. Yapamadım .Öyle bi çekti ki ellerimi boynundan... Git artık dercesine.  Kalamadım. Keşke kalsaydım... Bilseydim çok sevdiğim hikayemin orda bi durakta öylece son bulcağını, yarım kalcağını... Bilseydim bırakır mıydım... Şimdi hikayem o durakta sarıldığım o yerde öylece yarım yamalak dönüşünü ve tamamlanabilmeyi bekliyor... Gel sevgilim hikayemiz orda bizi bekliyor....''

...diye yazmışım. 

Tarih:13.04.2012...

Bir yıl geçmiş üzerinden dolu dolu.

Kulağa kısacık gelen bu zaman dilimine ben öyle çok şey sığdırdım ki.

Keşkelerimin yönü değişti en başta.

O zamanlar keşke binmeseydim o otobüse sana biraz daha sarılabilmek için demişim ya hani...

İyiki binmişim aslında,iyiki gitmişim ardıma bakmadan.

Çünkü durup baksaydım sana,senin de bir kez bile arkana bakmadan çekip gidişine şahitlik edicektim.

Ve bu daha fazla sızlatıcaktı içimi.

Biliyor musun,iyi geldi yokluğun bana.

Korkularımla yüzleştim.

İnsanların sözlerine güvenmeden önce durdum düşündüm önce bir,senden sonra kolayca aldanmadım kimseye.

Sevmek kolay bir eylemdi benim için senden önceleri,canım da doğru orantılı bir şekilde acıyordu her seferinde..Ama sen bana zorluğunu gösterdin sevdanın.

Karanlıktan korkuyordum varlığının olmadığı zamanlarda..Sonra sen geldin,güçlendim korkmaz oldum ne karanlıktan ne de başka korkulası şeylerden.

Büyüdüm senin sayende...

Teşekkür ederim.

Ama dedim ya ters yöne aktı keşkelerim, yokluğunun canımı bir bıçak kesiği gibi acıttığı gecelerde.

Kendime kızıyordum gitmene sebep olucak hatalar yaptığım için.

Senden öte kendimde arıyordum yanlışları.

Geç oldu belki farkına vardım herşeyi bir zaman önce..

Ben seni kusursuz sevmiştim,sen sığdıramamıştın yüreğine,büyük gelmişti sevgim bedenine.

Ve bu ne senin suçundu ne de benim..

Bizim hikayemizde bir suçlu yoktu.

Asıl hata suçlu arayarak zaman kaybetmekti.

Ben şimdilerde vazgeçtim seni de beraberimde geleceğe sürüklemekten.

Tam 2 yıl önce beni terkettiğin gün öldün sen kalbimde.

Bunca zaman hala hayatımdaymışçasına yaşamamın tek sebebi seni bir türlü gömmek istemememdi..

Asıl yanlış buydu.

Anladım ve anladığım an gömdüm seni içimde bir yerlere.

Kendimin bile bir zaman sonra yeniden bulamayacağı yerlere,sonsuzluğa gömdüm seni.

Ben şimdilerde vazgeçtim senden.

Güzel olsun günlerin,hoşçakal sevdiğim...

0 yorum:

Yorum Gönder

newer post older post