''Döktüğüm yaşları bağışlıyorum. Acıları ve aldatmaları bağışlıyorum. İhanetleri ve yalanları bağışlıyorum. İftiraları ve ahlâksızları bağışlıyorum. Nefreti ve zulmü bağışlıyorum.Yüreğimi yakan darbeleri bağışlıyorum. Yıkılan hayalleri bağışlıyorum.Ölen umutları bağışlıyorum. Sevgisizliği ve kıskançlığı bağışlıyorum.Umursamazlığı ve kötü zihniyeti bağışlıyorum.Haklılık uğruna haksızlık edenleri bağışlıyorum.Öfkeyi ve şiddeti bağışlıyorum. İhmalkârlığı ve unutkanlığı bağışlıyorum.Bütün kötülükleriyle dünyayı bağışlıyorum.''(alıntıdır.)

Batıyor sevdan.!



0 yorum
Durdurdum hayatımın payına düşen tüm zamanları...

Öylece hayatını izliyorum.

Nefes almıyor benim dünyamda hiç birşey.

Soluksuz yaşadıklarına bakıyorum.

Neler var kalbinin içinde? bilmek istiyorum.

Yazdıklarına anlamlar yüklemeye çalışıyorum.

Onu sevmediğine inandırmak istiyorum kendimi.

''Tanırım onu,sevse öyle yazmazdı,aşık olsa sahiden böyle bitirmezdi...'' lere bağlıyorum cümlelerimin sonunu.

Bir başkasının hayatı olmana ve bir başkasının senin hayatın olmasına dayanamıyorum.

Sadece düşünmek,bir an olsun aklımın ucundan geçirmek bile acı veriyor bedenime.

Ve ben sandığın kadar güçlü değilim sevgilim.

Ağır aksak devam etsemde yolumda,bedenim dimdik dursada ayakta,ruhum yerle yeksan oluyor gözlerinin bir başkasına bakıp güldüğü o karelere baktığım zamanlarda...

Eskiden olsa dökerdim içimi beni seven insanların kaplerine.

Dinlerlerdi elbet beni,geçerdi bir şekilde..

En azından yük etmezdim ruhuma sana dair cümleleri.

Paylaşırdım dostlarımla.

Ama şimdilerde öyle çoksun ki,

o kadar yoksun ki sevgilim...

Bu yokluğu ifade edebilicek gücü bulamıyorum artık kendimde.

Bahar geldi...

Koca bir kış geçirdim yokluğunda ve bu sensiz ilk kışım değildi.

Alışmış olmam gerekirdi oysa.

Kendime senden öte bir yol bulmam gerekirdi.

Ama ben sıkıştım kaldım hatıraların arasında,çıkamıyorum aydınlığa.

Çıksam,çıkabilsem senin karanlığının ardından güzel bir güneş doğucak hayatıma biliyorum.

Bahar geldi sahi..

Hala üşüyor oluşumun tek sebebi sensin.

Üşüyorum evet.

Şairane kelimeler etmek adına değil,ben yokluğunda sahiden üşüyorum.

Geçmiyor içimin titremesi.

Geçicek elbet.

Bir bilebilsem diğer yarım hayatında neler olduğunu?

Bir görebilsem kendimi,

aynalara baktığımda kendi yüzüm olsa karşımdaki, seninki değil...

Geçicek belkide.

Herşeye rağmen bir yer bulabilsem ruhunda,orda yaşayabilsem sessiz sedasızca..

Bir dönebilsek geriye...

Neler oluyor sevgilim,

bu merak insanın içini ağrıtıyor.

Sonsuz bir uyku düşse payıma diyorum ağrılarımın dayanılmaz olduğu zamanlarda,

Bu yalnızlık insanı öldürmüyor.

Aşktan ölünmüyor.


0 yorum:

Yorum Gönder

newer post older post