Bilmezler nasıl sevdim...

Her sabah uyandığımda  yanı başımda buluyorum yokluğunu.
Olmayışlarına sarılalı hayli zaman olduğunu fark ediyorum.
Sensizliğin beni hiç durmadan içine çeken boşluğuna kim bilir kaç sabahtır düşüyorum.
Anlatamıyorum düşüşlerimi.
Yaralarımdan kimseciklerin haberi yok artık.
Öylesine suskunsun yüreğimde,sesim kayıp.
Sen yoksun,varlığım kayıp.
Arayıp bulmaya bir gayret,gücüm kayıp.
Hiç bir zaman sahip olamadığım ruhunun derinliklerinde kaybettim ben kendimi.
Sahip olamadığım adam,
tutma artık ruhumun eteklerini.
Bırak beni...İzin ver kendime döneyim.
Bak herkes unuttu seni,
...ki sen de unuttun herkesi.
Bir ben kaldım geriye,deli aşık hallerimle.
Bir ben kaldım sana.
Ama sen hiç kalamadın ki yanıma.
Herkesin alnının bir yazısı var öyle değil mi?
Anladım benim yazım değilsin.


Peki umut ?
Seni özlerken nefessiz kalırcasına ağladığım zamanlarımda durup nefes almama izin veren umutlarımın sebebi ne ?
Senin hiç umudun yok biliyorum.
Öyleyse gel,dinlen kalbimde,bir nefes al,uyu biraz...


Sevilmek nasıl bir şey bir hatırla.
İstersen eğer sonra yine unutursun.