AŞK: kısır bir döngü

Sevmek zor bir eylem olmaya başladı son zamanlarda.
Sanırım artık bana bile zor geliyor birini sevmek.
Sevilmenin verdiği haz tüm insanlık tarafından unutulmaya başladı.
Eğer herkes seviyorsa kim bu sevilenler?
Nerede yaşarlar,ne yerler ne içerler,nelere gülüp nelere ağlarlar...
Herkesin sevmekten yorulduğu şu zamanlarda kaybolmuş gibiler bütün sevilenler.
Yok gibiler...
Hiç anlam veremediğim bir kısır döngüdür bu aslında.
Sen birini seviyorsun,
O biri başka birini,
Ve o başka biri de bir başkasını...
...ve böylece çoğalıyor kırık kalpler.
Yalnızlık her geçen gün büyüyor.
Ruhlar eksiliyor bedenlerde.
Durdurulması güç zincirleme bir aşk kazası başımıza gelen.
''Ölüm girmeyen ev yok.'' derler büyüklerimiz.
''Aşkın girmediği kalpte yok'' aslında.
Çaresiz bekleyişlerle bezenmiş bütün yollar.
Beklemek zaten tek başına acı veriyor insana.
Bir de ona çaresizlik eklenince daha bir kanıyor açık yaralar.

Herkes kendisini seven insana bir şans tanısa...
...belki biticek bu zorunlu iç savaş.
Geçicek belki yürek hastalığı.

Bekleyişler son bulsun istiyorum.
Mutlu olalım istiyorum.
Pastanın aşka ayrılan dilimi eksik olmasın istiyorum.
Aşk olsun istiyorum.

Biri gelsin içimdeki düğümleri çözsün istiyorum.

O biri ''sen'' ol istiyorum.
Yarım kalan hikayemize mutlu bir son yazalım istiyorum seninle.
Biz bunu hak ettik sevgilim.

Az kaldı sonsuzluğumuza...