İnsan herşeyi paylaşıyor da bi tabutu paylaşamıyor...

Belgin?!

Sahi herkes hakettiğini mi yaşıyor? Dediğin gibi..
Sen bunu haketmiş miydin sahiden?
Artık olmayışının nedeni bu muydu?Saatler , dakikalar önce yanında oluşum ve artık olmayışın.

3 aydır ağlayamıyorum psikopatlaştım dediğim an "ben seni ağlatıcam merak etme" dediğin an aklımın ucundan bile geçmemişti gerçek olucağı.

... Hiçbir şey yapamıyorum . Sadece yazıyorum.

Günler önce kaldırıldığın o hastanede sadece baygınlıkla girdiğin an sen bile önemsememiştin olucakları. Belki de biliyordun ya da hissetmiştin.

 

"Öğretemediğim,büyütemediğim öğrencilerim ah pardon çocuklarım sana emanet. Sakın dövme Nuray sende o potansiyel var" deyip güldüğümüz o cehennemi anımsatan odada soyledigin an anlamalıydım belki de.

Kısacık ömrünün kalmasına alıştırmaya çalışırken kendimi bi an da yokluğunla sarsıldım.
Artık ne aynı sırayı paylaşabilicez ne de sınavlarda kafamı kaldırıp göz göze geldiğim an gülme krizine giriceim o dost olucak. Ne de aynı geleceği paylaşacağım biri. Kısa zamanda çok yol katetik seninle. Fotoğraf çekilmek istemezdin,paylaşmak istemezdin. Nerden bilebilirdim ki dökülen saçların yüzünden olduğunu.istediğin gibi yapıyorum. Elimde senden kalan bir saç tokası ve defterin arasında bir not var sadece. Bir de gittiğin için ağlayan, herşeyi temizlercesine yağan yağmur.

 

Yarın son kez beraber olucaz.

 

"Son" kelimesinin acizliğini ve ağırlığını bir kez daha hissettim.

 

Paylaştığımız her an için şükürler olsun ve paylaşamadığımız her gün için de özür dilerim.
İnsan herşeyi paylaşıyor da bi tabutu paylaşamıyor.
Hoşcakal meleğim hoşcakal....

Nuray Menekşe