Şimdi ne zaman bir kelebek görsem,
aklıma biraz sen geliyorsun.
Yolda yürürken de gülümsersem yanlışlıkla
bence senin yüzünden hep.
Özledim demeyi özlüyorum bazen.
Olur ya.
Senin sarılıp öptüğün denizlerde kum olmayı tane tane.
Altından geçtiğin köprülerin şarkısı olmayı.
Sana sarılırken yorulmayı bazen de.
Zamanında orandan burandan öyle sevmişim ki
olaylar gelişmiş demek ki.
Olur ya.
Şimdi ne zaman bir bulut bir insana çok benzese
aklıma biraz sen geliyorsun.
Gökten yağıyorsun ya bazen de.
Tatlı, kibar, nazende.
Ya diyorum.
Olur bu.
Sen şimdi beni bilinmez bir dumanın içine atsan yine kirli kirli.
Gözlerimi öpsen,
en çok da saçlarımı.
Olur ya.
Aşık olurken sana tekrar tekrar
burnum bile kanamasa.
Bakışmadan geçmese olmadık yerlerde bir saniyemiz.
O bir saniyeler
bana bir sene, inanmazsın.
İstemesen de beni yalandan,
bana öyle bir sarıl ki uzaktan,
bir hayvana benzetsinler gölgemizi.
Tavanları akan bir evde öğrenelim seninle el ele yüzmeyi yeniden.
Ah ne kadar zalim yollar.
Şimdi ne zaman biraz uzağa baksam,
aklıma biraz sen geliyorsun.
Bir marş bulsak şimdi diyorum.
Ne zaman aşık olsak tekrardan anasona ve üzüme.
Bir arş bulsak yükselecek, yükselecek, yüksek.
Tutku ne zaman vurursa çaresizliğimi yüzüme,
senin bedenin bir meyve çekirdeği
attığın o bahçelere.
Şimdi ne zaman aşık olsam başka başkalarına
Senin bakışın bakış değildir artık,
ve benim kaçışım film misali yalı mutfağında gizli suikast.
Şimdi ne zaman bir kelebek görsem
aklıma sen geliyorsun uzaktan,
Geliyorsun ve giderken
korkuyorum kendimi kırmaktan.
Olur ya.
Sen beni öyle güzel sevdin ki
hep sev.
Ben seni sevemedimse de sevmiştir bir yerlerim,
olur da canın acırsa beni terket.
Oldu da başka eller tuttu ellerin ama hala bulutlar peşindesin benzeyen insanlara.
Demek ki ben korkak büyüdüm,
Sevgilim beni affet…
Can BONOMO
0 yorum:
Yorum Gönder